Müzik Teorisi

G enel olarak iki farklı ama ilgili anlamda kullanılır:

1. Müziğin temel yapıtaşları.

2. Bu yapıtaşları ile müziğin incelenmesi, kategorize edilmesi ve hatta bestelenmesini konu alan bilim dalı.

İlk anlamdaki müzik teorisi, müziğin temel yapıtaşlarını tanımlar (porte, nota, artikülasyon, açkılar, ton, gam, ritim, melodi, harmoni vb.) Diğer bir deyişle müzik dilinin kurallarını belirler ve bunların kullanılışlarını açıklar.

İkinci anlamdaki müzik teorisi 1950'lerden sonra özellikle Kuzey Amerika kıtasında müzikolojiden özerkleşerek kendi başına müziği inceleyen bir bilim dalı haline gelmiştir. Diğer iki dal olan müzikoloji (veya tarihsel müzik) ve etnomüzikolojiden farkli olarak pozitif bilimleri de kullanır (matematik, fizik vb.)

Müziğin yapıtaşlarının tüm müzisyenler tarafından öğrenilmesi her durumda aranılan bir nitelik olsa da müziğin bilimsel olarak incelenmesi özel olarak müzik teorisyenleri tarafından gerçekleştirilir.