PORSUK.
Çok iyi birer kazıcı olarak tanınan porsuklar sansara akraba sekiz türden
oluşan memeli hayvanlardır. Postu kalın ve kaba, pençeleri güçlü olan bu
hayvanların görme duyuları yetersiz kalırken koku alma duyuları gelişmiştir.
Hem hayvansal, hem de bitkisel besinleri yiyebilirler. Bayağı porsuk ya da
Avrasya porsuğu (Meles meles) siyah beyaz
şeritli başıyla öbür türlerden ayırt edilir. Postunun boz görünen üst
bölümündeki her kılın gerçekte dibi beyaz, ortası siyah, ucu gene beyazdır.
Genellikle ormanlık ya da ağaçlık bölgelerde, kazılması kolay çıplak yamaçlarda
açtıkları oyuklarda toplu halde yaşarlar. Geceleri dolaşmayı yeğlediklerinden
ortalıkta pek görülmezler. Bir zamanlar İngiltere'de 1850'lerde yasaklanana
kadar, bu hayvanlar fıçılara konarak eğlence olsun diye köpeklerle
dövüştürülürdü. Ayrıca uzun kıllarından tıraş fırçası yapıldığından çok sayıda
porsuk avlanmıştır. Bayağı porsuk Türkiye'de geniş düzlükler dışında hemen her
yörede yaşamaktadır.
Daha
küçük yapılı olan Amerika porsuğu (Taxidea taxus)
Kuzey Amerika'nın batısında, Kanada'nın güneyinden Meksika'ya kadar uzanan
bölgede görülür ve bayağı porsuğa oranla daha çok etle beslenir.
Bal
porsuğu (Mellivora capensis) Afrika'da ve
Asya'nın güneyindeki ormanlık bölgelerde yaşar. Gövdesinin üst bölümleri
beyazımsı, alt bölümleri ve bacakları siyahtır. Bal porsuğu kazdığı tünellerde
yaşar, geceleri dolaşmaya çıkarak küçük hayvanlar, meyveler ve balla beslenir.
Büyük bal kılavuzu denen bir kuşun sesini izleyerek arıların balla dolu
yuvalarını bulur.
Güneydoğu
Asya'nın çayır ve ormanlarında yaşayan ağaç porsukları (Melogale cinsi), Malaya porsuğu (Mydaus javanensis) ve Filipin porsuğu (Suillotaxus marchei) öbür porsuk türleri arasında
yer alır. Bu porsukların koku bezleri çok keskin bir koku salgılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder