VİCTORİA

VİCTORİA (1819-1901). İngiltere'nin 64 yıl boyunca kraliçesi olan Victoria, ülkenin en uzun süre başta kalan hükümdarıdır. Alexan drina Victoria, Londra'da Kensington Sarayı'nda dünyaya geldi. Babası, III. George'un dördüncü oğlu Kent Dükü Edward, annesi ise Alman Prensesi Victoria idi. Çocukluğunda Drina adıyla çağrılan Victoria, babasının ölü­münden sonra Kensington Sarayı'nda annesi ve Alman dadısı Louise Lehzen'in gözetimin­de yetiştirildi. Victoria 1837'de, 18 yaşınday­ken IV. William'ın ardından tahta çıktı.

İngiltere'de halk, bir dizi yaşlı ve pek de saygıdeğer bulunmayan kraldan sonra genç bir kraliçenin tahta geçmesini coşkuyla karşı­ladı. Kraliçe Victoria, Başbakan Lord William Melbourne'un da yardımlarıyla devlet iş­leriyle yakından ilgilenmeye başladı. Katı bir disiplin altında geçen çocukluk dönemin­den sonra özgürlüğünün tadını çıkaran Vic­toria, saraya ilişkin konularda dadısı Lehzen'in önerilerini önemsemekle birlikte, annesini tümüyle siyaset dışında tuttu. Victoria 1838'de Westminster Abbey'de görkemli bir törenle taç giydi. Aynı yıl, emekçi sınıfların sorunlarını temel alan Çartistler, parlamento reformunu amaçlayan altı maddelik bir bildir­ge yayımladılar. Kraliçe Victoria'nın bu dö­nemdeki taraflı tutumu halkın ona duyduğu ilginin sönmesine yol açtı. 1840'ta ömrü bo­yunca sevgiyle bağlı kalacağı kuzeni Prens Albert ile evlendi.

Prens Albert, sakin ve çekingen kişiliği nedeniyle ilk başta İngilizler tarafından pek sevilmedi. Ama, aslında aydın ve akıllı bir insandı. Zamanla, özellikle de siyasal konu­larda kraliçenin danışmanı ve ülke yönetimin­de en önemli yardımcısı oldu. Kendini siyasal partiler arasında tarafsız kalmaya zorlayan Victoria, sade yaşamı, görev bilinci, ulusal değerlere verdiği önemle halk arasında eski saygınlığını yeniden kazandı.

Aile yaşamına ve kamu görevlerine giderek daha fazla bağlanan Victoia'nın, Prens Albert ile evliliğinden dördü erkek, beşi kız, dokuz çocuğu oldu. İskoçya'nın dağlık bölgelerini çok seven Victoria, tatillerinin çoğunu Prens Albert ile birlikte Balmoral'daki ve Osborne' daki evlerinde geçirdi. Bu yıllar kraliçenin yaşamındaki en mutlu yıllardı. Sanayi Devrimi'nin yol açtığı çok sayıda sorunun gündem­de olduğu bu dönemde, yoksul İskoçyalılar arasında yaşamaktan hoşlanan, Charles Dickens'ın romanlarını okuyan Victoria toplumsal sorunlara karşı ilgisiz kaldı, onu daha çok dış siyaset ilgilendi­riyordu. Prens Albert'in 1861'de, 42 yaşında ölümünden sonra içine kapanan, yalnızca siyah giysiler giyen ve Londra'da oturmayı reddeden kraliçe uzun süre yas tuttu. Halk arasına çıkmadığı ve kraliyet törenlerine ka­tılmayı reddettiği için halkın arasındaki ünü yavaş yavaş azaldı. Gazetelerde hakkında eleştiriler çıkmaya, parlamentonun bazı üye­leri de bir cumhuriyet yönetiminden söz etmeye başladı. Victoria bu uyarı ve eleştirile­re şiddetle karşı çıktı. Siyaset işleriyle çok fazla uğraşmak zorunda olduğunu, bir de sık sık halk arasına çıkarsa sağlığının bozulacağı­nı düşünüyordu.

1874'te Benjamin Disraeli'nin başbakan olması kraliçeyi biraz rahatlattı. Victoria, Disraeli'nin Büyük Britanya imparatorluğu topraklarını genişletmekten yana olan siyase­tini onaylıyordu. 1876'da Başbakan Disraeli' nin desteğiyle Hindistan İmparatoriçesi ilan edilmesi Victoria'yı çok sevindirdi.

1887'de Victoria'nın tahta geçişinin 50. yılı görkemli törenlerle kutlandı. Victoria, Lon­dra sokaklarında şık siyah giysisi içinde halkı­nı selamlayarak dolaştı. Halk bazı şikâyetleri­ne karşın, Victoria'yı yalnızca kraliçeleri ola­rak değil, aynı zamanda görkemli bir impara­torluğun başı olarak da görmekteydi. 10 yıl sonra 1897'de saltanatının 60. yıl kutlamaları yapıldı.

Victoria artık yaşlanmıştı, ama dünya olay­larıyla yakından ilgilenmeyi sürdürdü. 1900'de, 80 yaşının üzerindeyken, Güney Afrika'da, askeri açıdan büyük zararlara yol açan Güney Afrika Savaşı'nda çarpışan İrlan­dalılara teşekkür etmek için İrlanda'ya gitti. Aynı yıl sağlığı bozulmaya başlayınca Osborne'a geri döndü. Victoria'nın ölmesiyle birlikte bir çağ da kapanmış oldu.

Kraliçe Victoria birçok yönden, özellikle de çocuklarına karşı oldukça sertti. Günü­müzde Victoria dönemi olarak adlandırılan saltanat yıllarında İngiltere'de geçerli birçok özelliği, kraliçenin kişiliğinde de bulmak ola­naklıdır. Bu dönem içtenlik, saygın ve kişilikli davranış, görev sorumluluğu, çalışkanlık, tu­tumluluk gibi erdemlerin yanı sıra, tutuculuk, tartışma özgürlüğünün kısıtlanması, gösteriş düşkünlüğü, gerçekleri görmekten kaçınma gibi olumsuz özellikleri de barındırmıştır.