PIRASA

PIRASA. Soğanla çok yakın akraba olan pıra¬sa (Allium porrum) kışın en çok tüketilen seb¬zelerden biridir. Bazı arkeolojik bulgular, anayurdunun Orta ve Doğu Akdeniz bölgele¬ri olduğu sanılan bitkinin Eski Mısırlılar'ca kullanıldığını göstermiştir. Günümüzde de pek çok ülkede yaygın olarak yetiştirilen bu sebzenin ülkemizdeki yıllık toplam üretimi 300 bin ton dolayındadır.

Pırasa iki yıllık bir bitkidir; ilk yıl kök ve yaprak, ikinci yıl çiçek ve tohum oluşturur. Öbür bitkiler gibi gerçek bir gövdesi bulun¬mayan bu bitkinin etli yaprak tabanları birbi¬rini bir kın gibi sararak bir gövde görünümü¬nü almıştır. Genişliği 5-6 santimetreye, uzun¬luğu ise 50 santimetreye (bazı çeşitlerde 100- 150 cm) ulaşabilen ve "kın gövde" de denen bu beyaz renkli yalancı gövdenin üst ucunda, birbirinin içinden çıkan yeşil, ince uzun yap¬raklar bulunur; işte bitkinin sebze olarak ye-diğimiz bölümü kın gövde ve yapraklardır. Pı¬rasa ilk yıl hasat edildiğinden pek çiçekli hali¬ne rastlanmaz. Oysa hasat edilmeyip kendi haline bırakılsa, ikinci yıl upuzun bir çiçek sa¬pının ucunda iri, top gibi kümeler oluşturan beyaz ya da leylak renkli çiçekler açar. Çiçek¬ler döküldükten sonra da üstleri pütürlü kü¬çük siyah tohumlar oluşur.

Çok sevilen bir sebze olan pırasa çeşitli mi¬neral ve vitaminlerce zengin, değerli bir besin¬dir. Serin yerleri seven bitki en iyi, humusça zengin, nemli topraklarda yetişir. Yazlık ve kışlık çeşitleri vardır. Yazlık çeşitler kışlık olanlar gibi soğuğa dayanıklı değildir.