Ana Sayfa Bilgi Bankası

9 Aralık 2010 Perşembe

Barutlu ve ateşli silahların ortaya çıkışı.

Silahlar başlıca üç ana gruba ayrılabilir. İlk ve en eski silah grubu, karşı karşıya gelen askerlerin kullandığı, vurarak, delerek ya da keserek düşmanın vücudunu yaralayan bıçak, mızrak ve kılıç gibi silahlardır. İkinci silah grubu, sapan taşı, ok, tabanca mermisi gibi bir maddeyi düşmana uzaktan fırlatan silahlardan oluşur. İlk örnekleri sapan, yay ve mancınık olan bu silahların binlerce çeşidi barutun bulunmasından sonra geliştirilmiştir. Tabanca, tüfek, makineli tüfek, top, güdümlü füze gibi tüm ateşli silahlar bu gruba girer. Üçüncü silah grubu, düşmana zarar vermek için yolunun üzerine konan tuzak türü silahlardır. Bunlann en eski örneklerinden biri, içine ucu sivri kazıklar yerleştirilip üzeri ince dallar ve otlarla kaplanan bir çukurdan oluşan basit tuzaktır. Bubi tuzağı ve mayın bu tür silahların günümüzde kullanılan örnekleridir.
Barutun ve Ateşli Silahların Ortaya Çıkışı
14. yüzyıl başlarında barutun bulunması, daha öldürücü silahların geliştirilmesine yol açtı. Baruttan yararlanılarak yapılan ateşli silahların temel ilkesi, küçük okları bir boruya koyup üfleyerek atmak için kullanılan üfleme borusuyla aynıdır. Ama ateşli silahlarda, barutun yanmasıyla oluşan yüksek basınçlı sıcak gazlar silahın namlusu içindeki mermiyi büyük bir hızla fırlatır {bak. ATEŞLİ SİLAHLAR).
Ateşli silahların gelişmesiyle savaş yöntemleri kökünden değişti. Top ateşiyle yıkılabilen şatolar önemini yitirdi. Tüfek ateşiyle kolayca delinebilen şövalye zırhları ortadan kalktı.
Bu yeni dönemin savaş yöntemlerinin İsveç Kralı Gustaf Adolf (1594-1632) döneminde geliştiği söylenebilir. Süvari saldırısının vurucu etkisini anlayan ve bundan yararlanan Gustaf, gerçek anlamda bir sahra topçusu da kurmuştur. Savaş düzeninde yedek piyade birlikleri bulundurmak da Gustafm savaş yöntemlerindendir

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder